Pieter Boodt werd geboren te Rhenen op 26 juni 1883. Zijn vader Dirk Boodt beheerde het familiebezit dat bestond uit landerijen en bosgebieden rond Rhenen. Pieter Boodt volgde, net als zijn broer Dirk, in Wageningen de studie bosbouw. Na zijn studie trad hij op 1 april 1908 in dienst bij Staatsbosbeheer. Nadat hij een viertal jaren op het Hoofdbureau te Utrecht werkzaam was geweest, werd hij in 1912 overgeplaatst naar Assen. Hier werd hij de eerste houtvester van de houtvesterij Assen. Deze houtvesterij omvatte de gehele provincie Drenthe. Boodt heeft hier de grondslag gelegd voor de aanplant van de Emmerdennen en andere grootschalige bebossingen van woeste gronden.
In 1920 werd hij belast met de leiding van de duinbebossingen op de Noordzee-eilanden. Uitdroging was een groot probleem bij de aanplant van bos. De oplossing was even simpel als doeltreffend. Stukken turf (gedroogd veen) legde men een maand lang in het water. Was de turf volgezogen, dan werden twee stukken in de plantgaten bij de wortels van de jonge dennen gelegd. Zo kon de jonge aanplant periodes van droogte beter doorstaan. Dit werd de methode Boodt genoemd.
In 1932 kreeg Staatsbosbeheer van de Wieringermeerdirectie opdracht om de bebossing en wegbeplanting voor de Wieringermeerpolder te ontwerpen. Boodt kreeg de leiding over de uitvoering van dit project. Hij publiceerde in het Nederlands Bosbouw-tijdschrift in 1942 en 1943 zijn gebundelde artikelen “De bebossching en de beplantingen in de Wieringermeerpolders”. Dat de bebossingen in de Wieringermeerpolder in de tweede wereldoorlog weer grotendeels door onderwaterzetting verloren gingen, was voor Boodt een hele slag. Na de bevrijding in 1945 werkte hij echter weer vol geestdrift aan het herstel, tot hij op 1 juli 1949 met pensioen ging.